Χρυσόψαρο

Όταν στο τέλος θα 'χω

Φτάσει

του δρόμου αυτού,

 θα ζω μονάχα με μερικά

κουφάρια λέξεων,

φυγαδευμένα παράνομα στους

πόρους της επιφάνειάς μου,

 σε πλήρη αποσύνθεση.

Μονάχα άναρθρες κραυγές

θα βγάζω.

Άπιστα και ανυπάκουα...

 Στους λουστραρισμένους χρόνους,

 στους καλογυαλισμένους πόνους,

στις τριγυρνές αλήθειες